Corona houdt rentevoeten laag. Is de bodem nu bereikt?

Er was eens: de coronacrisis. Het virus heeft planeet Aarde uit haar baan gekegeld en de gevolgen laten zich overal voelen. De hypotheekrente, daarentegen, die staat erbij en kijkt ernaar. De rentevoet bengelt superlaag, net als vorig jaar en het jaar ervoor. Hoe komt dat en wat mogen we verwachten voor de toekomst?
De pandemie veroorzaakte zware stress op de financiële markten. De overheden gingen — en gaan nog altijd — gigantische schulden aan om de economie te ondersteunen. De Europese Centrale Bank (ECB) pompt miljarden in het systeem zodat er genoeg cash blijft om uit te geven. Als een bank nu centen van de ECB gebruikt om een woonkrediet te verstrekken, krijgt ze daar zelfs een vergoeding voor. Je leest het goed: wanneer de bank jou een lening geeft, verdient ze daaraan, zelfs als ze jou nul procent rente aanrekent.

Het valt te verwachten dat leningen nog lang goedkoop blijven. Op een moment dat landen zichzelf zwaar in de schulden steken, mag de rente niet omhoog. Want dan zou de staat ook rente op de rente moeten betalen, en dat is een straatje zonder eind. Zo’n rentesneeuwbal hebben we al eens gehad in de jaren ’80 en dat wil Europa nu vermijden. Nee, dit is niet de eerste crisis. De bankencrisis van 2008, iemand? De uitkomst was ook toen dezelfde: om uit het slop te geraken, moet het geld rollen. Vandaar dat de pree op ons spaarboekje zo weinig waard is. Vandaar dat een lening zo makkelijk wordt gegeven.

Bon, de rente staat dus laag. Niets weerhoudt er ons dus van om op huizenjacht te gaan en de zaak rap rap te beklinken. Maar er zijn een paar maren.

Eén. Sinds begin 2020 vraagt De Nationale Bank van België (NBB) aan de banken om niet te zot te doen. De bedoeling is dat ze maximum 35% van hun woonkredietvolume aan leningen toestaan van meer dan 90% van de kostprijs. Dat is een les die de NBB (met vertraging) getrokken heeft uit 2008. Die ramp kwam overgewaaid uit de Verenigde Staten, waar kredietgevers aan iedereen waanzinnige bedragen leenden die niet terugbetaald konden worden. De bubbel ontplofte, met wereldwijde gevolgen. Nu vraagt de NBB om nooit dezelfde fout te maken: wie geen spaarpot heeft, leent best niet voor een villa.

Twee. Je bent niet alleen. Tante Corona heeft tijdens de lockdown de huizenmarkt lam gelegd, onder andere omdat huisbezoeken niet meer mogelijk waren. Vandaag is daar niets meer van te merken. De immosites scoren weer recordcijfers en vooral het klassieke huisje-tuintje is meer gegeerd dan ooit. Eigenaars krijgen met gemak de vraagprijs en meer. Wat voor zin heeft dat halve percent op de lening als je 20.000 euro meer betaalt voor het huis? Het is turen in een glazen bol, maar misschien komen vraag en aanbod wel weer in balans. Ooit?

Nog een tip. Je zou denken dat je bij een lage rente best tekent voor een vaste rentevoet in plaats van een variabele, maar dat klopt niet per se. Bij een lening met vaste rente zal de bank altijd een risicopremie incalculeren, een marge die ze aanrekenen omdat ze verwachten dat de rente nog kan stijgen. Waarom zou je die marge betalen als je weet dat de rente de volgende jaren toch aan de bodem blijft?

Staar je ook niet blind op de laagste rentevoet. Veel mensen gaan voor hun lening bij één of twee banken langs. Ze zijn dan blij als ze een half procent korting kunnen marchanderen. Het voelt gewoon goed: je hebt goed onderhandeld en je hebt gewonnen. Maar je moet niet naïef zijn: de huizenmarkt is niet de rommelmarkt en de bank doet niet aan cadeautjes.

Ook na de kortingen maakt een bank nog altijd winst op jouw hypothecair krediet. Via de verplichte verzekeringen bijvoorbeeld, of via de verplichte zichtrekening. Websites waar je rentevoeten kan vergelijken, vertellen dus niet het hele verhaal. Een onafhankelijke expert zoals hypotheek.winkel wel. Ook al staat de rente laag, er is geen reden om meer te betalen dan nodig.