Kan mijn lief of partner mee betalen voor mijn lening?

Stel: je bent alleenstaand en bent er wonderlijk in geslaagd je eigen woning te kopen. En dan kom je iemand tegen. Cupido of Tinder doen hun werk goed en het klikt. Je wil gaan samenwonen. Dan komen er meteen vragen bovendrijven als je alles wat wil formaliseren. Kosten delen? Huurgeld vragen? Inkopen in de lening? Er is niet één ideale formule, alles hangt af van het scenario.

Goeie afspraken maken goeie vrienden — en in de liefde is dat eigenlijk niet anders. Het is geen schande om formaliteiten met je partner te bespreken, meer zelfs: het is essentieel. Je zou niet de eerste zijn waarbij een breuk extra pijnlijk wordt omdat er plots ook geld op het spel staat. Geef toe, je hebt ook al genoeg verhalen gehoord. Spreek er dus nu over, nu het gezellig kan, met een glas rode wijn erbij.

We staan bij vier mogelijkheden stil, in toenemende mate van engagement.

WAT? Dit is de light-formule. Jij betaalt het woonkrediet mooi verder af en je verdeelt de energie-, internet- en andere vaste kosten in twee.

VOORDEEL? Het voordeel van de duidelijkheid: het blijft jouw huis, jij draagt de kosten van het bezit. Je lief of wederhelft draagt mee de kosten van het gebruik.

NADEEL? Alleen afbetalen is zwaar, natuurlijk. En nog iets. Je bent nu met twee, binnenkort komt er misschien nog eentje bij. Stel dat je wil renoveren, wat doe je dan? Het lijkt logisch dat je beiden een steentje bijdraagt. Maar waarom zou je partner financieel bijspringen als die op geen enkele manier een aandeel in de eigendom krijgt? Renoveren kan duur zijn en bij een breuk zal dat geld in het water geweest zijn.

WAT? Je vraagt aan je partner een bijdrage in de energiekosten én in je leninglast.

VOORDEEL? Oef, eindelijk financiële ademruimte voor jou.

NADEEL? Het is niet simpel. Hoe bepaal je de bijdrage? En voor hoe lang? Je vraagt een soort van huurgeld maar hebt geen contract. Eigenlijk maak je afspraken zonder dat er een rationele onderbouw voor is. Dat kan bijvoorbeeld voor spanningen zorgen wanneer de lening volledig is afbetaald. Blijft je wederhelft dan nog ‘huurder’?

WAT? Je laat je partner inkopen in je hypothecaire lening. Dit wil zeggen dat je aan de bank vraagt om een tweede kredietnemer toe te voegen.

VOORDEEL? Uiteraard zal de bank dat zien zitten: hun risico op wanbetaling daalt spectaculair. Voordeel voor jullie: er staat nu ook formeel iets op papier.

NADEEL? Is het wel eerlijk dat je partner geen mede-eigenaar wordt? Het lijkt ons niet meteen de ideale situatie. Je schuift financiële lasten door maar er staan geen (blijvende) materiële lusten tegenover als het ooit fout loopt tussen jullie. En mogelijks doet de bank toch moeilijk om een tweede persoon toe te voegen aan jouw krediet op basis van het argument: er is geen economisch belang. Dat wil dan zeggen: waarom zou die persoon mee moeten afbetalen voor iets dat niet van hem/haar is? Jawel, ook de bank kan die redenering volgen namens de “gedupeerde”.

WAT? Je laat je partner inbreken in je woonkrediet én in je eigendom. Voortaan ben je met zijn tweeën eigenaar en je lost samen het woonkrediet verder af.

VOORDEEL? Duidelijk en eerlijk. Trouwens: bij het inkopen in de woning kan de notaris vastleggen welk aandeel je al afbetaald hebt, waardoor jij procentueel iets meer eigenaar blijft. Wil je wél dat alles fifty-fifty wordt, dan kan je partner een vergoeding betalen voor wat jij al afgelost hebt. Sta er gewoon rustig bij stil en overleg met de notaris. Ook hypotheek.winkel kan je op weg zetten. Een laatste voordeel is dat je partner misschien mee kan profiteren van de woonbonus — maar daarover meer in een andere blog.

NADEEL? Bij een relatiebreuk zullen jullie een regeling moeten treffen om die stap ongedaan te maken. Behalve tranen zal dat ook geld kosten, want je zal opnieuw bij de notaris moeten passeren om de akte te laten herschrijven. Ook de bank zal iets aanrekenen voor de (opnieuw) herziene lening. En wie weet voldoe je niet meer aan de strenge voorwaarden, bijvoorbeeld omdat je niet meer full-time werkt. Maar misschien zijn we nu teveel aan het doemdenken.